کاهش CO2 در حمل و نقل های دریایی توسط شرکت خودروسازی volvo
شرکت خودروسازی ولوو با تغییر رویکرد به‌سمت استفاده از سوخت‌های زیستی جهت حمل و نقل دریایی، انتشار CO_2 را به‌میزان زیادی کاهش می‌دهد.
غول خودروسازی ولوو (Volvo) اعلام کرده است که جهت سفرهای حمل‌ونقل بین‌قاره‌ای اقیانوسی از مصرف سوخت‌های فسیلی سنتی به استفاده از سوخت‌های زیستی تجدیدپذیر تغییر رویه خواهد داد و انتشار دی‌اکسید کربن (CO_2) را در طول یک سال به‌میزان 55000 تن کاهش می‌دهد.
بنا به اظهار این شرکت، حمل و نقل ده‌ها هزار کانتینر از تولیدات به مقصد کارخانه‌های ولوو از طریق کشتی‌های کانتینری در سراسر اقیانوس‌های جهان صورت می‌گیرد.
این شرکت با استفاده از سوخت مبتنی بر منابع تجدیدپذیر و پایدار، در مقایسه با سوخت‌های فسیلی، انتشار CO_2 را حداقل به‌میزان 84 درصد کاهش می‌دهد، کاهشی معادل انتشار CO_2 مربوط به یک کامیون با بار کامل که 1200 مرتبه به دور استوا حرکت کند.
سوخت زیستی انتخاب‌شده استرهای متیل اسید چرب (FAME) بوده که عمدتاً مبتنی بر ضایعات روغن پخت و پز است و جهت حمل و نقل کانتینری اقیانوسی مواد تولیدی به مقصد کارخانه‌های تولیدی مستقر در اروپا و آمریکا جهت استفاده در خود این کارخانه‌ها به‌کار می‌رود.
به گفته‌ی خاویر وارلا، مدیر ارشد اجرایی و معاون مدیرعامل، اگرچه سوخت تجدیدپذیر آخرین مرحله جهت حذف CO_2 از نیازهای حمل و نقل اقیانوسی جهان نیست، ولی این تغییر رویه‌ی سوختی می‌تواند کربن‌زداییِ صنعت را تسریع کند.
او گفت: « این ابتکار نشان می‌دهد که ما می‌توانیم هم‌اکنون اقدام کرده و راه‌حل‌هایی را اجرا کنیم که نتایج قابل توجهی را طیّ مدت‌زمان انتظار برای جایگزین‌های فناورانه‌ی درازمدت در پی دارند. »
انواع سوخت‌های تجدیدپذیر کدامند؟
سوخت‌های تجدیدپذیری که از مواد آلی مانند گیاهان و حیوانات، CO_2 یا مونوکسید کربن به‌دست می‌آیند، جایگزین‌های پاکی جهت سوخت‌های سنتی مبتنی بر مواد فسیلی هستند. این موارد عبارتند از:
بیواتانول: نوعی الکل است که از انواع مختلف گیاهان غنی از سلولز مانند نیشکر، چغندرقند یا برخی غلات مانند ذرت به‌دست می‌آید.
بیودیزل: معمولاً از روغن‌های گیاهی، چربی‌های حیوانی یا چربی‌های رستورانی بازیافتی تولید می‌شود، بیودیزل اغلب با گازوئیل جهت استفاده در موتورهای دیزلی ترکیب می‌شود.
بیوگاز: مخلوطی از متان، CO_2 و مقادیر اندکی از سایر گازهای تولید شده از طریق هضم بی‌هوازی (AD) مواد آلی در محیطی عاری از اکسیژن. بیوگاز را می‌توان به بیومتان – یک منبع تقریباً خالص از متان – ارتقاء داد.
سوخت‌های الکتریکی: سوخت‌های الکتریکی با استفاده از CO_2 یا CO جذب‌شده، همراه با هیدروژن سبز ( هیدروژنی که در جریان تولید آن از سوخت‌های فسیلی استفاده نمی‌شود )، نوعی سوخت جایگزین مناسب جهت استفاده در خودروهای موتور احتراقی هستند.
«ما به این ابتکار به‌عنوان یک مزیت رقابتی نگاه نمی‌کنیم. برعکس، ما می‌خواهیم سایر خودروسازان را نیز وارد عمل کرده تا تقاضا برای حمل‌ونقل اقیانوسی همراه با کمترین میزان انتشار کربن را افزایش داده و سوخت‌های تجدیدپذیر را به‌عنوان راه‌حل میان‌مدت کارآمد معرفی کنیم. همه‌ی ما وظیفه داریم در این راستا تلاش کنیم. »
ولوو پس از کار بر روی این ابتکار با شرکای خود Maersk، Kuehne+Nagel و DB Schenker، فاش کرد – زمانی که سوخت زیستی در یک محموله‌ی خاص در دسترس نیست – تخصیص سوخت آن توسط شریک تدارکاتیِ مسیر مشتری دیگری در جاهای دیگر صورت می‌گیرد، تکنیکی که به‌عنوان موازنه‌ی جرم شناخته شده است.
هدف متعالی این شرکت این است که تا سال 2040 از نظر تأثیرات بر آب و هوا خنثی شده ( حداقل میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای ) و اثرات کربنی چرخه‌ی عمر خود را بین سال‌های 2018 تا 2025 تا 40 درصد کاهش دهد.
وارلا افزود: « ما به‌طور مداوم در حال بررسی فرصت‌های توسعه‌ی پایدار در تمام جنبه‌های زنجیره‌ی تأمین و در کل تجارت خود هستیم. »
چالش‌ها و فرصت‌ها
یک استراتژی گازهای گلخانه‌ای (GHG) که توسط سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) اتخاذ شده است، چنین بیان داشته که انتشار گازهای گلخانه‌ای از کشتیرانی بین المللی « در اسرع وقت » به اوج خود رسیده و این صنعت باید تا سال 2050 مجموع انتشار سالیانه‌ی خود را به حداقل 50 درصد از میزان انتشار مربوط سال 2008، با تأکید شدید بر میزان انتشار صفر، کاهش دهد.
پس از معرفی IMO 2020 که از اول ژانویه‌ی 2020 اجرایی شد، صنعت مجبور شد گوگرد مورد استفاده در نفت کوره‌ی مورد استفاده در کشتی‌هایی را که خارج از محدوده‌ی کنترل انتشار تعیین‌شده کار می‌کنند، به 0.50 درصد جرمی – جرمی (m/m) محدود کند.
این امر منجر به تمرکز مجدد بر استفاده از سوخت‌های زیستی و سایر مخلوط‌های سوختی جایگزین شد تا صنعت دریایی مسیری سریع جهت دستیابی به کربن‌زدایی و کاهش وابستگی آن به سوخت‌های فسیلی ارائه دهد.
علیرغم مزایای بی‌شمار سوخت‌های زیستی، هنوز موانع بزرگی وجود داشته که بایستی بر آن‌ها غلبه شود. طبق اخبار تجارت دریایی Maritime، تولید سوخت زیستی مبتنی بر گیاه می‌تواند منابع غذایی بالقوه را به‌دلیل وابستگی بیشتر به مقادیر زیادی از خاک، آب و کود تهدید کند.
نگرانی دیگر مباحث قیمتی است، اگرچه انتظار می‌رود قیمت فعلی سوخت‌های فسیلی با افزایش قیمت کربن و تحولات نظارتی افزایش یابد.
همچنین طیف وسیعی از خطرات عملکردی ناشی از سوخت‌های زیستی از جمله رشد میکروبی، تجزیه‌ی اکسیژنی، خوردگی، تخریب احتمالی درزگیرهای لاستیکی، واشرها و شیلنگ‌ها و عدم وجود استانداردهای نظارتی وجود دارد.
جهت غلبه بر چالش‌های مرتبط با سوخت‌های زیستی، به شرکت‌ها توصیه می‌شود که با سازندگان موتور مشورت کرده تا این بررسی صورت گیرد که چه نوع ترکیبی را می‌توان در انواع خاصی از موتورها استفاده کرد.
با توجه به اینکه سوخت‌های زیستی به‌طور معمول در هر بندر یا منطقه ای از جهان در دسترس نیست، مالکان کشتی نیز باید قابلیت دسترسی به سوخت‌های زیستی در منطقه و دسترسی به مراکز عرضه را شناسایی کنند.
گزارش IEA Bioenergy حاکی از آن است که باید مقرراتی جدید از IMO نیز وجود داشته باشد که مستلزم کاهش سطح گوگرد در سوخت‌های دریایی، افزایش تمرکز بر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مربوط به بخش دریایی از سوی دولت‌ها و مشتریان خدمات حمل و نقل، و مقررات بالقوه در مورد انتشار CO_2 ناشی از بخش حمل و نقل تجاری باشد.
