انتصاب متخصص برجسته ی انرژی پاک در شورای مشاوره ای جهانی توسط Hysata

کمپانی هیساتا ( Hysata ) متخصص برجسته ی انرژی پاک را در شورای مشاوره ای جهانی منصوب کرد.

Hysata کمپانی الکترولایزر استرالیایی، پس از انتصاب مایکل لیبریچ (متخصص انرژی پاک، فناوری و پایداری جهانی)، رتبه‌ ی شورای مشورتی جهانی خود را گسترش داد.

او به یک شورای مشاوره ای جهانی متشکل از دانشمند ارشد سابق استرالیا یعنی دکتر آلن فینکل AO و نیز وزیر سابق تغییرات اقلیمی و انرژی بریتانیا یعنی کلر اونیل می‌پیوندد.

به گفته پائول بارت مدیرعامل هیساتا، این حرکت به پیشبرد مرحله مهم بعدی کمپانی بمنظور رشد کمپانی کمک خواهد کرد.

بارت اظهار داشت که با ورود کمپانی به مرحله بعدی تجاری سازی، بشدت از تخصص لیبریچ بهره خواهد برد.

مایکل که به تحقق هیدروژن سبز باور دارد، علاقمند به کربن‌زدایی و بینشی است که حتی قبل از اینکه فناوری اقلیمی نامیده شود، تمرکز خود را روی صنعت فناوری اقلیمی گذاشته بود.

مک کینزی می گوید: تصور می شود که هیدروژن پاک پتانسیل قابل توجهی به عنوان یک حامل انرژی بدون کربن دارد و می تواند نقشی اصلی و اساسی ای در کمک به جهان برای رسیدن به انتشار صفر خالص تا سال 2050 ایفا کند.

این آژانس فاش کرد که تا سال 2050، هیدروژن پاک می‌تواند به کاهش انتشار سالانه هفت گیگاتن دی‌اکسید کربن (CO2) کمک کند، یعنی حدود 20 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای تولید شده ی انسانی در صورتیکه کشورها به مسیر فعلی گرمایش جهانی خود ادامه دهند.

لیبریچ گفت: هیدروژن پاک همچنین نقش مهمی در کربن زدایی بخش های دشوار در کاهش مانند فولاد و نیز به احتمال زیاد در ذخیره سازی طولانی مدت ایفا می کند.

این بدان معناست که در هر نسخه ای از چندجهانی آینده، بازار ارزان ترین و کارآمدترین الکترولیزهای جهان بسیار عظیم خواهد بود.

به گفته Hysata ، فناوری الکترولایزر این شرکت توانایی ارائه کمترین هزینه هم سطح هیدروژن ( LCOH ) را برای تولیدکنندگان هیدروژن سبز دارد.

بارت اعلام کرد: با راندمان استثنایی 95% (41.5 کیلووات ساعت/کیلوگرمH2) همراه با تعادل ساده شده ی نیروگاه، مواد مقرون به صرفه، به حداقل رساندن هزینه های مهندسی و تدارکات و ساخت ( EPC )، الکترولیز Hysata کمترین LCOH را برای تولیدکنندگان هیدروژن سبز ارائه می دهد.

چالش‌های اصلی ای که الکترولیز را برای تولید هیدروژن احاطه می‌کنند، عموماً حول محور مانا بودن اقتصادی و کارایی فرآیند می‌چرخند.

از آنجایی که الکترولیز برای تجزیه آب به برق نیاز دارد، می تواند بالای 50 درصد بیشتر از هیدروژن تولید شده از طریق فرآیندهای سوخت فسیلی هزینه داشته باشد.

با توجه به گسترش پیش بینی شده ی منابع انرژی پایدار، برآورد فعلی پیش بینی می کند که هزینه تولید هیدروژن تا سال 2030 به 30 درصد کاهش یابد.

ترجمه: مهدی محمدی می آبادی